Wszystko komplikuje się, gdyż Główny Inspektor Sanitarny nie wydał komunikatu ani poradnika w którym dowiemy się, czy pracodawca jest, i pod jakimi warunkami, uprawniony do mierzenia temperatury, zlecania testów, zapoznania się z wynikami tych testów czy informowania pracowników, że konkretny członek załogi jest zakażony. Przyjmując scenariusz, w którym pracownik dobrowolnie poinformował pracodawcę o pozytywnym wyniku testu lub inspektor sanitarny powiadomił pracodawcę o wydaniu decyzji o izolacji należy zweryfikować czy pracodawca powinien przetwarzać takie informacje. Podstawą przetwarzania danych osobowych z RODO nie zdaje się zgoda pracownika na przetwarzanie danych osobowych szczególnej kategorii z art. 9 ust. 2 lit. b RODO, ponieważ zgoda może zostać w dowolnym momencie cofnięta oraz sama dobrowolność zgody może zostać zakwestionowana z uwagi na brak równowagi w relacji pracownik – pracodawcę. Podstawą w takim przypadku zdaję się art. 9 ust. 2 lit. i, która uchyla generalny zakaz przetwarzania danych sensytywnych, jeżeli jest to niezbędne ze względów związanych z interesem publicznym w dziedzinie zdrowia publicznego. Odpowiedź na pytanie czy należy informować pracowników o potencjalnych lub potwierdzonych przypadkach COVID-19 wśród ich współpracowników jest twierdząca. Należy jednak unikać podawania danych konkretnych osób i przekazywania większej ilości informacji, niż jest to konieczne. Takie stanowisko zostało też wyrażone w komunikacie Europejskiej Rady Ochrony Danych z 19 marca 2020 r., w którym zalecanie jest ważenie wartości bezpieczeństwa i ochrony prywatności. Ujawnienie nazwiska pracownika, który jest zakażony koronawirusem może okazać się niezbędne do sporządzenia listy osób, które miały z taką osobą bezpośredni kontakt. Do takiego ujawienia danych może dochodzić m.in. w firmach, gdzie z uwagi na skalę zatrudnienia informacja, że jedna osoba z zespołu X jest zakażona nie pozwoli na ustalanie osób potencjalnie zagrożonych.